Śmiejące pierniczki i wygrana w Candy...

   Moje drogie.
Pragnę Wam serdecznie podziękować za ciepłe komentarze jakie mi pozostawiłyście. Jest mi naprawdę niezmiernie miło i cieszę się ogromnie, że Pinokio Wam się spodobał.
Czytając Wasze wpisy Pan Jegomość oszalał  z zachwytu i wpadł w samouwielbienie. Zadziera  tego swego długaśnego nochala, jeszcze bardziej niż do tej pory.
Ale, niech ma te swoje 5minut.
  Przeglądając Wasze blogi jestem pełna podziwu i zachwytu dla Waszych talentów, tym bardziej, że zbliżają się święta, a prace związane z tematyką świąteczną są tak cudowne i bajkowe, że chciałoby się je oglądać i oglądać.
Tylko ten czas. Za nic w świecie nie da się go oszukać, minuta za minutą biegnie nie ubłagalnie. Już dawno straciłam nadzieję, że udami się tak super wysprzątać mieszkanie, choć plany były ambitne.
 ALE... czy u mnie zawsze musi być to ALE!
  Ok! Koniec z marudzeniem, zapraszam Was teraz na coś słodkiego, pierniczkowego.
Trzy uśmiechnięte Piernisie, (już mi się pierniczy z tego wszystkiego) ale ale,  mam nadzieję, że będą Wam smakować.
Każda inna proszę się częstować.

 

Cynamonka

  Kardamonka

 

Goździkówka 

 

I pełen klosz pierniczków

 

Będąc ostatnio na blogu Uli http://anielskizakatek.blogspot.com/2012/11/grypa-mnie-dopada.html,  skusiłam się na przepyszne ciasteczka które Ula tak bardzo zachwalała.

 I miała rację. Ciasteczka są przepyszne, a co najważniejsze, bardzo bardzo proste w wykonaniu.

 Ja również w przepisie zmieniłam proporcje, tak jak Ula dałam połowę drożdży, a jabłka wcześniej podsmażyłam z cukrem, cynamonem i dodałam mój dżemik z dyni. Pycha.  

No i jak? Dopatrzyłyście się czegoś?

Ten, biały lampionik, to moja wielka wygrana w Candy.

Dwa cudowne lampioniki, piękna biała taca o której zawsze marzyłam aby taką mieć i bialutki obrusik z tym samym motywem czarnej ważki. CUDO!!!

 

 

Jeszcze raz bardzo bardzo DZIĘKUJĘ!!!

A na koniec... jeszcze coś!

Żeby nie było, że się obijałam i tylko same słodkości zajadałam. 

Co  jeszcze uszyłam? Zajączki. Troszkę inne, buźki smutne, ale kochane.   

Jak je tylko zobaczyłam, to od razu skradły moje serce i nie tylko moje.

Ciężko było mi je rozrysować, ale ale, kolejne moje ale wreszcie są.

 

Tak i to by było dzisiaj na tyle, mało w tym wszystkim motywów świątecznych ale pogoda za oknem powiedziałabym bardziej wielkanocna więc i ja troszkę zboczyłam z tematem.

Postaram się teraz zakasać rękawy, zaopatrzyć się w wszelkiego rodzaju dopalacze energetyczne i w imię Boże zabrać się do pracy.

Pozdrawiam Was serdecznie, ogromnej weny twórczej Wam życzę i do zobaczenia.

Ania